Dziennik Władysława Czaplińskiego. Spotkanie w Ossolineum

4 grudnia, w Ossolineum Ossolińskich odbyło się, współorganizowane przez Instytut Historyczny Uniwersytetu Wrocławskiego, spotkanie poświęcone "Dziennikowi 1958-1981" Władysława Czaplińskiego w opracowaniu dr. Tomasza Siewierskiego, wydanemu przez Państwowy Instytut Wydawniczy.

O godz. 16.30 w ossolińskim Refektarzu dr Andrzej Nowak z Działu Rękopisów zaprezentował wybrane rękopisy z spuścizny prof. Władysława Czaplińskiego, znajdującej się w zbiorach Działu Rękopisów Biblioteki Ossolineum. Zobaczyliśmy zdjęcia profesora, fragmenty jego korespondencji, rękopis pamiętników oraz maszynopis „Dziennika”, który był podstawą edycji.

O godz. 17.00 w Sali Konferencyjnej Ossolineum rozpoczęło się spotkanie z autorem opracowania, dr. Tomaszem Siewierskim z Instytutu Historii Nauki PAN, prof. Krzysztofem Kawalcem oraz prof. Filipem Wolańskim, dyrektorem Instytutu Historycznego UWr. Spotkanie prowadził dyrektor ZNiO dr. Łukasz Kamiński.
Wśród licznych gości, związanych przede wszystkim z wrocławskim środowiskiem historycznym, był też syn profesora Władysława Czaplińskiego - prof. Marek Czapliński.

Władysław Czapliński (1905–1981), profesor historii, badacz dziejów Polski i powszechnych w okresie nowożytnym i historii krajów skandynawskich. Uznawany za jednego z najwybitniejszych badaczy dziejów nowożytnych, w szczególności polskiego parlamentaryzmu. Zdaniem wielu był twórcą szkoły naukowej, o czym świadczą liczne kontynuacje jego badań. Natomiast wyobraźnię historyczną szerokiego grona czytelników kształtowały jego liczne prace popularnonaukowe, wśród nich Władysław IV i jego czasy i Życie codzienne magnaterii polskiej w XVII wieku. Opracował też takie pomniki kultury polskiej, jak Pamiętniki Jana Chryzostoma Paska i Jerzego Ossolińskiego.

Dziennik prowadzony od 1958 roku aż do śmierci autora jest nie tylko zapisem osobistym. Jako profesjonalny historyk, prof. Czapliński zdawał sobie sprawę, że jego notatki staną się kiedyś źródłem historycznym. Skrupulatnie opisuje środowisko naukowe Wrocławia i Śląska w okresie PRL, jego relacje z władzą komunistyczną, studencką działalność opozycyjną. Zręcznie przy tym operuje anegdotą, a czasem i złośliwościami.